8 juli 2013

Het is erg warm in Tilburg en al mijn poriën hoor ik roepen om wat vocht. Dan is het altijd aan mij om uit te zoeken hoe en wat. Lastig meestal. Dit keer niet.

Na het boodschappen doen besluit ik om een tip op te volgen en mijn geluk te gaan (be)proeven bij Cafe Hoegaarden op het Pius Plein te Tilburg. “That’s where they have the beer”, zei mij Poolse buurman Leslie Blach vorige week. “What beer ?”….”Westvleteren; Only one-fifty the bottle”. Ik kon niet geloven wat hij zei. Mijn achterdocht werd al gauw bevestigd toen de barman 11 euro 50 op het pinapparaat aansloeg. En dat voor een enkel flesje.

Proeven

Zicht: geen etiket, donkerbruin glas met hier en daar wat woorden in ribbels; korte tekst op de dop (kan ook niet anders). De barkeeper weet mij te vertellen dat ze er alleen via via aan zijn kunnen komen. Aan de poort bij het Trappistenklooster mag je – na een telefonische afspraak tussen zo en zo laat – voor komen rijden om vervolgens maximaal twee houten kratjes in de achterbak te zetten. Ben je te laat dan gaat je beurt voorbij. Harde jongens die Trappisten.

Neus: moutig en zoet (bier moet je niet ruiken, Fred, hoor ik iedereen zeggen….flauwekul)

Mond: zeer zacht, vol, rond, moutig, rond de vijf euro…niet meer.

Afdronk: trappistig, pij-achtig, precies goed op kamertemperatuur, smaakvol, dorstlessend.

Trappist of Abdij

In Cafe Hoegaarden vertelt de barvrouw mij dat de Trappisten geen brouwgeheim prijsgeven, enkel naar eigen behoefte brouwen en absoluut niet commercieel zijn. Dit is de reden dat het bier zo duur is. Waarom het tot het beste Trappistenbier ter wereld is uitgeroepen is mij een raadsel. De St. Bernardus Abt 12 (Abbey Ale), abdijbier dus, is zeker zo lekker. Leuke bijkomstigheid is dat de brouwmeester van beide bieren een en dezelfde persoon is.

‘t Gelagh

O ja, wanneer je over whisky schrijft moet je een bezoekje brengen aan Proeflokaal ‘t Gelagh op het Lindeplein in Oisterwijk. Deze man heeft wel 300 whisky’s en er in 2011 een prijs voor gekregen. Met “Doei en doe ik” fiets ik met het gerstemout nog in de mond  naar huis. De poriën zijn stil.