John Merks houdt van lange fruitige tonen, niet dat geturfde. Vooral de wat zachtere Speysiders hebben zijn voorkeur; de Glenrothes 1973 bijvoorbeeld, in het ronde, sympathieke whiskyflesje met het buikje.

Whiskykamer

We bevinden ons in Wijnkoperij Luuc van Boort in het Gelderse Zaltbommel. De wijnkoperij, slijterij, proeverij, port- en whiskyspecialist is gehuisvest in een 14e eeuws pand aan de Waterpoort. ‘In 1905 is de grootmoeder van Luuc begonnen met deze zaak. Ze kocht toen al wijn in uit Frankrijk, die ze in barriques liet overkomen. We doen dit nog steeds’. We gaan kruip-door-sluip-door van winkel naar opkamer naar portkamer naar Sauterneslokaal naar Bordeauxkamer naar whiskybar. Alles is tiptop, overzichtelijk gerangschikt, netjes geëtaleerd en sfeervol uitgestald. De whiskykamer ligt bijna aan het einde van de route. Doet me denken aan de Vaticaanse Musea: eerst het hele museum door voordat je bij de Sixtijnse Kapel bent. Maar dan heb je ook iets: hier rust vast een zegen op.

John’s keuze

De Macallan Ruby is de eerste die het glas in gaat. De Speysider wordt ook door mijn beide bargenoten als ‘niet onaardig’ ontvangen: tikkeltje teveel alcohol in de neus; gelukkig niet terug te proeven en met een redelijke afdronk. Met hapjes en wat water neutraliseren we onze eerste dram. John heeft zo’n 70 flessen openstaan voor direct gebruik. ‘Ik wil mensen de vele smaken die er zijn kunnen uitschenken’. De Glenrothes 1973 – John’s favoriet – mag de volgende zijn die ons verrast. Inderdaad, een uitgebalanceerde neus dient zich aan en een breed palet aan fruitige smaken ontrolt zich in mijn mond. John heeft gelijk, een heerlijke whisky.

Nu volgt een verrassing: een special blend ter ere van whiskyjournalist Michael Jackson, een co-productie van Whisky Magazine en Berry Bros & Rudd Ltd. John: ‘men heeft uit de vele geopende flessen die Michael thuis had staan een blend gemaakt ter nagedachtenis aan een gedreven en kundig whiskyschrijver’. Ik lees op het etiket dat er 1000 flessen van zijn gebotteld in 2009. Ik wil het feestje zeker niet bederven, maar ben niet echt aangenaam verrast met de afdronk: geen lengte, geen diepgang, te snel weg. Een prima initiatief, dat zeker, maar Michael verdient beter.

Port Ellen 1982, 26 y.o.

John is op en top gastheer: ‘blijf genieten, ik ben benieuwd wat jullie hiervan vinden’ en hij schenkt een Port Ellen 1982 in, 26 y.o.,46 % abv (Berry’s Own Selection). Oef, dit is WHISKY in hoofdletters geschreven: een uitgebalanceerde geturfdheid, een mooie diepgele kleur, een mond vol karakter en een afdronk die je terug zou willen halen. Ik zet de prachtige fles voor de drie Macallans, omdat de nieuwe flesontwerpen mij ergens tegenstaan. Nogmaals laat ik deze

Islay treat over de tong rollen. Is het vreemd dat ik mij op deze Paaszaterdag even voel loskomen van de barkruk ? Zou hier de term ‘an uplifting feeling’ vandaan komen ? Ik ga het hier de volgende keer zeker met mijn gastheer John Merks over hebben.