(Verschenen in El Gusto ‘De filosofie van het Genieten’ nummer 15, zomer-herfst 2014; In de Nederlandstalige en Franstalige versie onder de titels: Churchill Style / Le Style Churchill)

Het zindert in sigarenland. De grote gidsroker duikt steeds vaker op. Sir Winston is hot om meerdere redenen. Voordat ik afreis naar het Louwman Museum in Den Haag komt een bericht binnen van Chartwell Booksellers — “The World’s Only Winston Churchill Bookshop”.  De New Yorkse boekhandel presenteert haar nieuwste aanwinst van eigenaar, auteur Barry Singer: Churchill Style, The Art of being Winston Churchill.  Het oldtimers museum in de achtertuin van Huis ten Bosch is misschien wel de beste plaats om een aftrap te maken voor de tweejaarlijkse sigarentasting van El Gusto. Een sigaren-fotoshoot in de lievelingsauto van Sir Winston is gepland. Managing director Ronald Kooyman is vandaag onze gastheer en hoofdredacteur Ben Vinken onze hopman.

Oranje achter

Het is onofficieel Koninginnedag 2014 in Nederland en ik sluit om 11:00 aan bij het El Gusto tasting panel op het binnenplein van het Louwman Museum te ‘s-Gravenhage. Achterover hangend in een van de rieten terrasstoeltjes kan ik de gedachte niet onderdrukken: Anton Pieck was here ! Boven mij een luchtballonmand met daarin twee Jim Henson figuren life size; verderop tegen het plafond hangt de stuurhut van de Hindenburg, zo lijkt het. O ja en veel, heel veel prachtige old-timers. Directeur Kooyman steekt direct van wal om de

geschiedenis van het museum uit de doeken te doen. De weetjes uit de autohistorie passeren de revue. Wist u dat vrouwen de eerste chauffeurs waren ? Wist u dat er in de begintijd van de automobiel een red flag door een mannetje voor de auto werd uitgedragen om het gevaar van dit vehicle aan te geven ? Wist u dat de (groene) Ferrari van Prins Bernard oranje achterlichten heeft ? Wist u dat Japanners eigenlijk zelden huilen behalve bij het zien van hun  eerste (ongewassen) Toyota ? Wist u dat museumdirecteur Ronald Kooyman niet kan stoppen met praten wanneer hij eenmaal op

toeren is en warm gedraaid ? Wist u dat de Financial Times  het Louwman Museum afgelopen weekend prominent op de voorpagina had staan ?

Pull, man

De sigaren-fotoshoot in Churchill’s 1954 Humber Pullman is geen sinecure. Ofschoon de Pullman zich qua ruimte kan meten met een London cab, is het toch even passen en meten voordat hoofdredacteur Ben Vinken en organisator en mede-redacteur Albert Weijman op de achterbak hebben plaatsgenomen. Roken is streng verboden in deze doorrookte alleskunner, dus de extra grote asbak zal leeg moeten blijven. Het El Gusto testteam kruipt op, uit en voor de auto en laat zich gewillig en droogrokend met de camera vereeuwigen. Museumbezoekers hoor en zie ik fluisterend en rijkhalzend voorbijlopen: zijn dit opnames voor een Nederlands-Belgisch versie van Top Gear met Ben Vinken als Jeremy Clarkson ? Ook entrepeneurs Frederick Matthaei en Jan de Kok, sigarenliefhebbers van het eerste uur,  poseren op eigen wijze. Zo te zien zijn alle remmen los: boys will be boys. Eens kijken of we de foto op de menukaart van het Louwman Museum kunnen ensceneren. Ik probeer de achterklep open te maken. Pull, man, hoor ik Winston roepen. Helaas, Humbug.

Gigantic boiler 

Als reisliteratuur heb ik deel 1 van mijn favoriete biografie van Sir Winston door de Amerikaanse auteur William Manchester meegenomen. Een goed boek fragmentarisch herlezen is als het telkens opnieuw kiezen voor je favoriete sigaar. De drie vuistdikke delen lezen als spannende jongensboeken. Dat Chartwell Booksellers juist in New York (midtown-Manhattan) is gesitueerd mag te maken hebben met de ongekende populariteit die Churchill altijd ten deel is gevallen bij de gigantic boiler *) . Of wellicht omdat Sir Winston’s moeder Jennie Jerome (aka Lady Randolph Churchill) de dochter was van een Amerikaanse entrepreneur uit Brooklyn, New York.  Maar, in ieder geval zeker omdat Churchill’s onconventionele aanpak, standvastigheid en loyaliteit bij de Amerikaanse volksaard paste.

Casa del Habano

Het speelkwartier is voorbij. Iedereen strijkt neer aan de  ruime leestafel in de winkel van Casa del Habano op de Kneuterdijk. Eigenaresse Yvonne van Horssen is de perfecte gastvrouw voor het tasting panel. Na een overheerlijke lunch verplaatsen we ons naar de rookkamer. Twee sigaren om mee te beginnen. De degustatieformulieren van daredevil Philip Juliam doen weer perfect dienst. De afzuiginstallatie snort er lustig op los terwijl wij een heerlijk rookgordijn optrekken vanuit onze Chesterfield fauteuils. Team captain Frederick levert na enkele uren de formulieren in bij de wedstrijdleiding. Daarna nemen we afscheid van Yvonne en zetten we onze voettocht voort richting Hotel Des Indes voor het hoogtepunt, de derde sigaar.

Hotel Des Indes

De voorkamer van Hotel Des Indes aan het Lange Voorhout is door hotel manager Rem Bastiaens zorgvuldig geprepareerd voor de derde etappe. De rookkamer is top, de bediening zo niet beter en het 5 gangen amuse-diner subliem. Ik vraag aan buurman Jef of dit hotel 1 ster heeft. Hij maakt als geroutineerd kreeftenduiker en met volle mond het OK gebaar met duim en wijsvinger. Gelukkig ….. kan ook niet anders.  We ontkomen er niet aan. Onze laatste roker is helemaal af.  Het team-Brasschaat komt superlatieven tekort. Onze captain geeft na bestudering van de formulieren de Quai d’Orsay Imperiales een rating van 4,5 mee. **) Hopman Ben denkt dat we na deze gigaklus nog wel in zijn voor een smart bomb.  De sigarenkist gaat open en ik lees op het sigarenbandje: Ramon Allones Paises Bajos. Met deze short robusto sluiten we een uitmuntende werkdag af: Churchill style zou ik zeggen; onze gidsroker kan tevreden terugkijken.

*) “From before the First World War, he understood the power of the United States, the “gigantic boiler,” which, once lit, would drive the great engine forward”. From: Churchill and America, Martin Gilbert, 2005. Sir Martin Gilbert werd in 1968 benoemd tot officiële biograaf van Churchill.

**) line-up: Hoyo de Monterrey – San Juan,  Vegas Robaina – Don Alejandro en Quai d’Orsay Imperiales