(Verschenen in El Gusto ‘De filosofie van het Genieten’ nummer 15, zomer-herfst 2014; In de  Nederlandstalige en Franstalige versie onder de titels: Rally met de 1948 Chrysler / Rally avec la Chrysler 1948)

Het zonnetje boven het Limburgse heuvellandschap werkt vandaag mee om een aantal sigaren te proeven. Het wordt deze dag een combie van stuurmanskunst, proeven, navigeren en bovenal genieten. De weilanden zijn al enkele dagen vorstvrij, de bossen willen weer groen worden en de eerste cabriootjes schieten al hitsig voorbij. De vooruitzichten zijn uitstekend. Althans, zo lijkt het …..

Handligging

Ik probeer een Balmoral Maduro Royal Selection op te steken terwijl de bestuurder naast mij zich schrap moet zetten om onze zware Amerikaanse op de zandweg te houden. De wind fluit zachtjes door de kap van de Chrysler Convertible. Omdat de vering uit 1948 stamt, lukt het mij niet om in een vloeiende beweging de vlam te pakken. Aan de handligging van deze stevige handgemaakte Dominicaanse Agio ligt het niet, hij is firm and steady. De Brantz tripmaster geeft mij nog 150 meter voor een tweede poging alvorens we de volgende bocht naar links ingaan. Ik stel voor om even op adem te komen en chauffeur Frans brengt de New Yorker Highlander in de berm tot stilstand. Ik weet dat we zo wat tijd verliezen, maar het duurt ook even voordat we elkaar rokend en genietend goedkeurend toeknikken: deze Royal Selection mag er zijn. Het blijft toch altijd een keuze: rallytijd of rooktijd.

Zijwindgevoelig

Een ding wordt mij vandaag duidelijk: rallyrijden is voor cigarillos, panatellas, tuitjes en soortgelijke ondermaatse rokertjes en niet voor breedgeschouderde cubanen. Ik kies daarom ditmaal een handzamere Agio uit mijn reishumidor; een vriendelijk rokertje uit het Belgische Westerlo met Dominicaans dekblad. Nadeel van deze onderdeurtjes in het algemeen is dat ze zich slecht laten bijten – iets wat de echte rallyrijder in zijn verbetenheid altijd doet – en uiterst zijwindgevoelig zijn. Weet u, een navigator moet twee handen vrij hebben om punt & pijl routes tot een goed einde te brengen. Daarbij mag een sigaartje in de mondhoek hangen, maar roken is het niet.

 Setting

Smaken komen het best tot hun recht wanneer de omgeving waarin geproefd wordt tot de verbeelding spreekt. Welnu, dat is vandaag aan de orde. Laat ik deze setting eens wat uitvoeriger beschrijven. Onze rallyauto is een crèmekleurige 1948 Chrysler New Yorker Highlander Convertible; 4300 kilogram schoon aan de haak; 5.3 liter, een ‘L-Head engine’, een vlakke 8 cilinder en 135 pk onder de bijna 2 meter lange motorkap; originele Mopar mistlampen, een fabrieks Motorola radio….kortom het ultieme rijgenot. Ze (een vrouwelijke aanduiding vanwege de prachtige vormen) is verder uitgerust met een Brantz ‘International 2 ‘S’  PRO tripmaster met extra ‘remote’. Het werk aan de auto na haar winterslaap en enkele dagen voor de rally is niet gering: clignateurs worden door eigenaar Frans in- en uitgebouwd, piepende deuren opnieuw gehangen, leidingen nagelopen, olie vernieuwd, de tripmaster en een bijbehorende 12 volt omvormer ingebouwd en …… een uitgebreide wasbeurt in de plaatselijke beautyparlour als finishing touch.

Daar gaat ze, en zoveel schoonheid heb ik nooit verdiend                        

Daar staat ze, en zoveel gratie heb ik nooit gezien  

Asbakje

De blonde Amerikaanse wordt in 2003 in het Brabantse Bladel afgeleverd. Ze heeft de reis vanuit Aventura, Florida goed doorstaan. Alle papieren zijn in orde en ze is in picobello staat: geheel gereviseerd met originele onderdelen. Vriend Frans heeft maanden gespeurd voordat hij vond wat hij zocht: een Amerikaanse oldtimer die door het landschap glijdt, sierlijk gebouwd is en overzichtelijk is in het onderhoud. Een nadeel: de asbak is aan de kleine kant. Je kunt er met geen mogelijkheid een sigaar in wegleggen. Wellicht de reden dat Chryslerliefhebber Groucho Marx zijn sigaren eeuwig in zijn mond had.

Mike en Ton

Na het eerste Balmoralavontuur leg ik bij controlepost nummer 1 een Curiosos-3 en een zeer hanteerbare Cuaba Divinos klaar om later tijdens de rit te ontsteken. Eigenlijk anderhalve Belg: de een van De Hertogh Sigaren van Ton Buenen te Arendonk (voorheen Den Bosch, Nederland), de ander een cubaantje van Mike’s Havana House te Antwerpen. Beide zijn aan de korte kant, liggen voor de klus van vandaag dus wat makkelijker in de hand en schuwen zelfs mijn tanden niet. Gelukkig kent het tweede gedeelte van de rally en aantal asfaltwegen, zodat ik de Cuaba in ieder geval aan kan houden. Hij is ietwat aan de strakke kant merk ik, heeft een pittige smaak en is niet het type dat zich in een mondhoek laat ‘weghangen’. We hebben de kap nog dicht en dat geeft de rook af en toe de kans om te cirkelen….heerlijk. De mij overbekende Curiosos-3 is ondertussen een vertrouwde reisgezel: een pretentieloze Buenen-roker die nooit teleurstelt.

Crisis ?

Omdat we nogal wat zand gehapt hebben gunnen we onze dame wat rust bij een uitspanning in Lieshout. Enkele voorbijgangers bewonderen haar achterkant terwijl het zonnetje ons verwent op het terras. Een glazen afscherming behoedt ons voor de frisse voorjaarswind. De punt & pijl routes vragen veel aandacht en gaan helaas ten koste van onze focus op het roken. Om ons heen kijkend zien we dat er geen terrasbewoners zijn die van een sigaartje genieten. Wel veel nors kijkende sigarettenrokers. Crisisrokers ? Hebben sigarenrokers een positievere levenshouding ? Ik moet het bijna wel geloven wanneer we onze vriendin weer starten en tevergeefs zwaaiend afscheid nemen van onze terrasvrienden.

Finish

We vervolgen onze puzzelrit en beginnen handigheid te krijgen in het hanteren van sigaren tijdens het ‘werk’; we steken hem op voorafgaand aan het starten, positioneren hem nonchalant doch vast in de mondhoek en voilà racen maar. Weer hangen we in een scherpe bocht en zien flinke stofwolken in de achteruitkijkspiegels ….. de gemiddelde snelheid van 20 km per uur zullen we net niet halen, maar dat we in de B groep hoog eindigen is zeker. Tegen de klok van vieren stoppen we voor Cafe Sport en overhandigen ons scoreformulier met cijfers en letters aan de wedstrijdleiding. Het valt mij op dat er asbakken op de bar staan en meerdere rallyrijders een sigaartje roken. Eindelijk een momentje voor onszelf en ik presenteer Frans een andere Dominicaan, een Griffin’s .De corona is zacht van smaak en daarom pairen we deze met  een evenzo lichte Leffe Blond om onze dorst te lessen. Terwijl de tourorganisator tijdens de prijsuitreiking enthousiast alle fouten en valkuilen nog eens fijntjes de revue laat passeren laten mijn vriend Frans en ik de rook van onze Dominicaanse vriend naar het plafond cirkelen.

Toch leuk dat rallyrijden …..