After-party in Den Bosch

Wat hoofdzakelijk als muziekfestival is begonnen op het whiskyeiland Islay is nu vooral een whiskyfeestje voor de vele distilleerderijen in de laatste week van de maand mei. Van Ardbeg Day tot Islay Ales, van het Jura Tastival (verkeerde eiland eigenlijk) tot het Lagavulin Blueswater Concert. ‘The Islay Festival of Malt and  Music‘ werd dertig jaar geleden voor het eerst opgestart met de bedoeling het culturele erfgoed van het eiland uit te dragen, geld in te zamelen voor de minder bedeelden van Islay en – niet geheel onbelangrijk – om de vele distilleerderijen op dit kleine eilandje een boost te geven. De afterparty van dit festival is voor een groep liefhebbers bij de Whiskykoning in Den Bosch. Weliswaar geen muziek hier, maar wel een tour door de winkel en vier festival whisky’s.

De line-up die eigenaar Rob Stevens deze keer heeft samengesteld is indrukwekkend: Ardbeg Auriverdes (Feis Ile 2014), Bowmore (Feis Ile 2014), Kilchoman 5 y.o. , Bruichladdich Octomore 1695 Discovery (Feis Ile 2014), Lagavulin (12 y.o. edition 2013) en als hekkesluiter de Coal Ila (Feis Ile 2014). De lange tafel in het schemerige proeflokaal zit vol. De glazen hangen klaar, de flessen staan in slagorde opgesteld en alle aanwezigen staan in de proefstand.

Deze botteling gaat enkel naar de Ambassadors van Ardbeg. Rob kon er echter een paar bemachtingen…lucky us ! We gaan door met het zicht: de Ardbeg van 49.9% alcohol abv. Altijd een mooie klassieke groene fles. Kan ik uren naar kijken. Omstandigheden: ik steek hier zonder meer een Islay sigaar op van De Hertogh Sigaren uit Arendonk. Een speeltje van niemand minder dan Gerard De Graaff (jawel, zoon van…). Reuk & smaak: Ik ruik een toetje ….. custard om precies te zijn. Ik voel een zachte, boterachtige (oily) textuur in mijn mond. Ik zoek naar de typische as/kolen smaak van Ardbeg. Deze komen absoluut tot uiting bij de afdronk. Ik kom even los van mijn stoel.

De Bowmore Feis Ile 2014 is compleet anders. Zicht: 56% abv, first fill bourbon vaten, NAS (No Age Statement). Een mooi afwerkte fles die lekker in de hand ligt. Een leesbaar etiket dat (nog) niet de tand der moderne tijd heeft hoeven doorstaan. Reuk & smaak: ik hoor mijn overbuurman ‘Werthers Echte’ fluisteren. Hij heeft gelijk: toffee in de neus; een caramelachtige smaak in de mond. Zeker niet de oude Bowmore. Ik moet denken aan kauwgum en Red Bull. Rob heeft het over FWP: ‘French Whore Perfume’ zoals Bowmore jaren geleden te boek stond.  Ik schud het hoofd en zet mijn glas terug.

Dit is de eerste cask strength van Kilchoman. Net 1 maand oud en geen festival botteling. Zicht: 5 jaar in bourbon casks, 59.2 % abv. Aan het flesontwerp is zeker zorg besteed: kort en robuust, maar geen overdreven lompigheid. Omstandigheden: soms is het goed om geen sigaar op te steken, ofschoon het wel aanlokkelijk is. Gewoon goed gezelschap zoals vanavond is uitstekend. Geur & smaak: rijp fruit, een geur die mij absoluut bevalt. Ik ben verrast door deze jonge whisky. Toch zo volwassen en gelaagd. Karakter heet dat. Rob vertelt dat deze farm distillery speciale ketels heeft laten zetten voor jonge whisky: hoge ketels zodat de lichte alcoholen ook de kans krijgen om boven te komen. Dit in tegenstelling tot Lagavulin, waar de kleinere, ‘gedrongen’ ketels ervoor zorgen dat de zwaardere alcoholen boven komen.

Nu de Octomore 1695 Discovery. Wederom een Feis Ile botteling 2014. Er zit een verhaal achter: 69.5 % abv ligt voor de hand: 1695. In datzelfde jaar doet een reiziger Islay aan en drinkt er een viervoudig gedistilleerde aqua vitae. ‘Doen we nog een keer’ dachten  ze bij Bruichladdich. ‘En we noemen haar Discovery 1695′.  Ik zie het filmpje van James May van Top Gear voor me: quadruple distilled spirit, new make, direct in de tank van zijn raceauto…..en weg was ie !! Zicht: normaal zie ik deze zwaargewicht van 150/160 ppm in de zwarte fles. Vandaag in een doorzichtige: elegantie ten top. Deze fles zou Helene van Zuidam echt mooi gevonden hebben. Opvallend is dat de tekst in de lengte is gedrukt, als op de rug van een boek. Omstandigheden: met sigaar, zonder twijfel. Ik ga hier direct voor een Montecristo Open Eagle. Een 15 cm lange Cubaan. Zowel binnengoed, omblad als dekblad van het eiland. Geur & smaak: een Islay geur die niet penetrant is zoals Ardbeg of Laphroiag kunnen zijn. Maar dan … een explosie in de mond: dit vocht kruipt tegen de binnenkant van mijn mondholte op naar boven. Ik voel de voering loskomen. Jezus, wat lekker.

Zicht: Van deze prachtige Lagavulin zijn zo’n 6 tot 9000 flessen in omloop, zegt Rob. We hebben hier de 2013 editie van de 12 jarigen-serie van Lagavulin. 55,1 % abv. Omstandigheden: wat dachten jullie van een Montecristo Joyitas ? Een perfecte pairing voor deze  geturfde jongen. Ietwat grof gerold, maar voor een panatella uitstekend: niet te zwaar, maar een kruidig rokertje. Van binnengoed tot dekblad Cubaans. Geur & smaak: Geen water toevoegen, zegt Rob…dan wordt ie scherper. Geur van padvinders op weekend: kampvuur, lucifers, veenbrand….sla ik door ? Nee, compleet genot. Deze whisky is qua geur en smaak perfect in balans.

Zicht: de Coal Ila fles is nog steeds – samen met de Lagavulin – een beauty. Ook de labels zijn beheerst, klassiek en op maat qua tekst. Deze laatste Feis Ile 2014 weet alle voorgangers van vanavond naar de kroon te steken. ….except one. Omstandigheden: als afsluiting voor deze sessie bedenk ik mij een 5 sterren sigaar: Quai D’Orsay Imperiales, een full bodied sigaar met smaaktonen van eik, cederhout en ietwat peper. Ik schiet tekort, maar lees voor meer absoluut de laatste El Gusto. Geur & smaak: de smaak van 12 jaar bourbonvaten laat zich proeven. De tegenstelling neus-mond is verrassend contrasterend, maar zeker niet vervelend. Met een heerlijke teersmaak in mijn huig leeg ik mijn laatste glas.

Uitslag

1. Lagavulin 2. Coal Ila (ex aequo) 3. Octomore 4. Ardbeg (ex aequo) 5. Kilchoman (close) 6. Bowmore (op afstand)

Rob, bedankt !