Whisky Weekend Amsterdam 2015

Een klein whiskyfestival zoals het Whisky Weekend Amsterdam  kan en moet zich blijven bewijzen en onderscheiden. Het door Loek Fransen en Leon Elshof (whiskycafé L&B Amsterdam) geïnitieerde festival is haar zevende jaar ingegaan in de prachtige Posthoornkerk in de Haarlemmerstraat. De verwachting is altijd hoog en de indruk ieder jaar belangrijk: welke nieuwe whisky’s worden er geschonken ?; welke independent bottlers of distilleries presenteren zich ?; welke nieuwtjes horen we op de whiskyvloer ? Hoe houdbaar is dit initiatief ? Ik ga op zoek naar niches, naar de neusjes van de (Schotse) zalm …

We appen …!

Bij binnenkomst staat rechts van mij de altijd positieve Ronald Zwartepoorte, kersverse Keeper of the Quaich, zijn Whisky Passion aan te prijzen. ‘De app doet het’ roept hij me toe. Inderdaad, de eerste nationale whiskyapp is een feit. Het al zo bewierookte whisky tijdschrift goes viral.  Links van mij de altijd vriendelijke en energieke Gilbert van Zuidam met zijn arsenaal aan prachtige Millstone whisky’s. De nieuw te bouwen distilleerderij in het Brabantse Baarle-Nassau is het gesprek van de dag en Gilbert trekt de laatste Whisky Etc. tevoorschijn met daarin de eerste schetsen. “Het wordt  ongelooflijk”, zegt hij met trots. “Midden in het weiland”.

Weggestopt

Aan de zon ligt het niet vandaag, ook niet aan de super positieve ontvangst of aan de mensen van de garderobe. Nee, dat was het niet. Ik ben op zoek naar Denis Hanns uit de Elzas, het brein achter AWA (Authentic Whisky Alsace), the new kid on the block. Vorig jaar stond hij nog in de grote zaal. Ik zwerf door de multifunctionele kerk. In de hal staat Säntis Malt uit Oostenrijk en even verder richting nooduitgang tref ik uitgever en whiskyschrijver Harrie Jabroer met ‘zijn’ Whisky Etc. Geen AWA whisky. Ik daal de keldertrap af. Het zal toch niet waar zijn ? Ja, achter de eerste pilaar, gebukt onder de kelderbogen staat de stand van Denis Hanns. Onbegrijpelijk dat AWA hier is geparkeerd. Waarom de voorkeur geven aan een kaas- en chocoladeboer in het centrum van de kerk ? Is dit een symbolische afsluiting voor de zeven vette jaren ?

Whisky uit de Elzas

Nu waar we voor gekomen zijn. Ik begin met AWA. Hanns blijft ons telkens verbazen. Zijn onder andere op Elzasser wijnvaten gelagerde whisky wordt steeds gelaagder. Was de frisheid en fruitigheid het kenmerk van de vele jongere AWA whisky’s; na jaren worden de vele expressies steeds karaktervoller en dus volwassener. De nieuwste loot aan deze Franse whiskyboom is een op Sol-vaten (van Domaine Sol-Payré uit het oosten van de Roussillon streek) gelagerde spirit. Een Whisky Alsace Terroirs Single Malt noemt Denis Hanns deze creatie. ‘Nog een paar jaar wachten’ hoor ik mezelf denken. Daarentegen is de AWA Single Cask uitmuntend geworden: gelaagd, zacht, diepgang en prachtig van kleur. Kortom: karakter. De Pinot Noir vaten hebben hier meer dan hun best gedaan om van deze spirit een hoogtepunt te maken. Kopen, mensen !

Aged beauties ….heaven on earth !

Een rondje beauties is altijd vaste prik op ieder festival: de flessen die je niet kunt betalen, kun je hier uitgebreid proeven. David Stirk van de Creative Whisky Company laat zich vertegenwoordigen door de vriendelijke Alan Hall, de warehouse manager. Alle labels uit de Exclusieve Malts serie zijn mooi vormgegeven met de meest uiteenlopende birds of prey. Niet iedere Glaswegian artist komt even goed uit de verf. De blauwe periode van een van de kunstenaars – waar een aantal flessen mee beplakt zijn – maken het lezen van het label wel erg lastig.

The Blair Athol uit 1989 (47.6 ABV ) en de Bunnahabhain van 22 jaar (47.2% ABV) maken echter veel goed: ik kom even los van de grond terwijl ik naar de gebrandschilderde ramen kijk en mijn slokdarm zich laat strelen door dit goddelijke vocht. Ruw word ik wakker gemaakt door de altijd aardige Piet ‘Black’ Molenkamp: “Lekker, hè ?”

En de nieuwkomers….

Met de jonge Française die onze drams verzorgd gaat Arran zeker het continent veroveren. Met haar charmante Franse-Engelse accent heeft ze ons in ieder geval al ingepakt. Binnenkort verkrijgbaar in de North End Pub  te Leiden als het aan Martijn Snoeck ligt (…de whisky dus). Deze Machrie Moor (5th Edition) kent slechts een ppm van 20 en een ABV van 46%. Voor mij de perfecte combinatie: geen alcohol die in je gezicht blaast, geen turfgeur en -smaak die over the top gaat, nee, uitgebalanceerd en dus zeer toegankelijk.

De vatenman

De Highland Park Dark Origins is aan de beurt. Prima kwaliteit: heerlijk complex, een draaikolk van smaken in mijn mond, een afdronk die ik terug zou willen halen … encore ! Met name de vatkeuze – er is behoorlijk gewinkeld bij de vatenman – zorgt voor een gedistilleerd hoogstandje: 80% first-fill sherry vaten (waarvan 20% refill): 60% first-fill Europees eiken en 20% Amerikaans eiken. Maar waarom een zwarte fles, waarom Dark Origins ? Ik krijg uitleg bij de Master of Malt site: Highland Park Dark Origins is a new core bottling that celebrates the early days of Magnus Eunson’s illicit distilling on Orkney, back before the distillery was even founded in 1798. Magnus worked as a butcher and church official by day, but by night he was a legendary whisky smuggler and distiller outwitting the exciseman. Beter had ik het niet kunnen zeggen.

Zo dat was ie dan. Ik vertrek richting Amsterdam Centraal, maar niet voordat ik een afspraak heb gemaakt met Eric Molenaar van Kintra. Mompelend loop ik de kerk uit: ‘Denis in de kelder’ dat zit me nog steeds niet lekker ….