Ieder jaar een jubileumjaar

De sigarenfabriek van De Hertogh sigaren is vandaag het toneel voor 18 proevende Heeren. Op deze eerste zonnige zondag in maart zijn ze naar het Belgische Arendonk afgereisd om zich open te stellen voor vier verrassende whisky’s en drie zorgvuldige afgestemde sigaren. Dit alles gelardeerd met een vijftal copieus geconstrueerde drankondersteunende hapjes. De aftrap is om 16:00 uur precies. De voorzitter van het Tilburgsch Sigarengenootschap Heerenleed opent de vergadering met de mededeling dat het jubileum van 2015 dubbel zal worden gevierd in 2016. Het sigarengenootschap huldigt een ruime interpretatie van het begrip jubileum; voor hen een jaarlijks terugkerende gebeurtenis. In tegenstelling tot de vijfjaarlijkse rite die elders in de wereld wordt aangehouden.

Zintuigen

Onder het motto ‘het leven moet gevierd worden’ is iedere tweede zondag van het kwartaal weer aanleiding om met elkander in genoegen te roken. Voor de line-up van vandaag heb ik vier whisky ‘s uitgekozen: Balblair 2003, Edradour Ruby Port Cask Matured, Arran Port Finish en de Benromach 10 yo. De sigaren met Sumatra dekblad waren diezelfde week vers gedraaid door Ton Buenen en afkomstig van plantage 77, 69 en 82. De hapjes van Jos Hexspoor varieerden van Schotse zalm, romige witlofsoep tot Seranoham met groentevulling. Een hoog leg-before-wicket gehalte: alle zintuigen worden vandaag gestreeld.

Symington Family

Juist omdat het sigarengenootschap afgelopen jaar een reis heeft gemaakt naar het land van de port, leek het mij interessant om een beetje in deze traditie te blijven. Wat heeft het een met het ander te maken ? Het blijkt dat de eigenaar van Edradour – Andrew Symington – ook bestuursvoorzitter is van grootbottelaar Signatory Vintage en dus van de Edradour whisky. De portvaten die gebruikt zijn om de Edradour Ruby Port Cask Matured te laten rijpen komen van de andere tak van de familie, uit Oporto. Zij zijn eigenaar van The Symington Family Estates, een port- en wijnconcern uit Portugal waar een viertal grote porthuizen ondergebracht zijn, te weten Graham’s, Warre’s, Dow’s en Cockburn’s.

Line-up

We trappen af met de Balblair 03 (46% abv), die ik voor €48 bij de Gall en Gall heb bemachtigd. Een strogeel gekleurde whisky die zonder bijkleuring in een mooie robuuste fles zit. De blauwe verpakking opent als een speeldoosje. Ik proef geen alcohol in de neus, een goed voorteken op deze zonnige maartdag. Hij is vriendelijk en aangenaam in de mond en levert fruitige tonen af. Na 10 seconden mag hij door: mijn huig wordt lichtjes gekieteld en de Balblair loopt vervolgens zonder na te trappen weg.

De tweede fles is ook een gedrongen type: de Edradour Ruby Port Cask Matured (46% abv). De Edradour Distillery afficheert zich hier en daar als de kleinste distilleerderij van Schotland. Niet helemaal waar wanneer je weet dat Loche Ewe echt de kleinste is. Waarom Andrew Symington dit knuffel- en dwergenimago in ere houdt is de vraag. De geproduceerde whisky ‘s zijn meer dan volwassen en uitstekend. Deze whisky heeft bijna 11 jaar op portvaten gerijpt en de ietwat zoetige smaak bevestigt dit. Het donkergele vocht is zacht, rolt in lagen in de mond en ik kan niet wachten om hem de aftocht te laten beginnen: phfewwww ! Heerlijk. De € 54 meer dan waard.

De derde jongen is de Arran Port Finish (50% abv). De enige Island Whisky van vandaag zit in een ranke fles. De kleur heeft een echter een rozige gloed: geen kleur die ik koppel aan whisky. Ik ruik een vleugje zoetigheid, gekoppeld aan een hint van vanille. De combi bourbon/portvaten komt hier wel tot uiting. De smaak heeft iets ‘overdone’…iets ‘onafs’. Zou deze whisky iets langer hebben moeten liggen ? Zou de onervarenheid met het rijpen op portvaten hier iets mee te maken hebben ? Helaas, de hekkensluiter van deze middag.

De BenRomach 10 y.o. (43% abv) is mij door Rob Stevens (Whiskyslijterij de Koning uit Den Bosch) aangeraden. Even heb ik getwijfeld tussen de Cask Strength variant van deze BenRomach expressie die het heeft gebracht tot de Bokito’s van het jaar 2014 (een publieksproeversprijs) bij slijterij De Koning. Wel weer een tientje duurder was. Ik wordt niet teleurgesteld; de 10 y.o. Grijpt terug op de BenRomach uit de jaren 60: “meer boenwas en leersmaken”, zegt Rob Stevens. De whisky is licht geturfd en een aantal prettige geuren passeren mijn neus: appel, biscuit in de verte, een tikkeltje sherry, de smaak van een ondergedompeld kaakje in de thee. Verschillende lagen dienen zich aan. Dit is whisky met karakter.

Het was een genoegelijke middag.