De whiskyverzameling in het cafe van mijn vriend Paul Moes is er eentje van formaat. Het is St Patrick’s Day 2015 en Paul viert ook nog zijn 65e verjaardag. Dat vraagt om een Ierse whisky. We lopen de schappen af achter de bar en ik stop bij de Midleton Very Rare uit 2010. Ditmaal geen single malt, maar een blend die ik altijd al eens heb willen ruiken en proeven. “Doen we”, zegt Paul. De whiskey is weggelegd en gerijpt op Amerikaanse Bourbonvaten. ‘Aged between 12 and 25 years in individually selected Bourbon or Sherry casks’, lees ik na wat Googelen. Deze botteling uit 2010 kent aardig wat voorgangers. Al vanaf 1984 wordt er jaarlijks een Midleton bottling op de markt gebracht, telkens met het jaar van uitgave prominent op het label. Ondanks dat de prijs niet zelden schommelt tussen de 120 en 180 euro vullen hordes enthousiastelingen de verschillende blogs.

“An Angelic Choir broke into song as the first taste touched my lips and mouth. Midleton’s everything I ever wanted and more. It cured my herpes. Then I rubbed it on my dead Irish grandfather’s corpse. He proceeded to rise and dance a jig. Truely, truely the water of life”.

Chefkok Edward proeft mee. Hij kan zich het moment nog herinneren dat hij met Paul in Ierland was om een rondleiding te regelen….zeker niet makkelijk. Deze Midleton is drie keer gedistilleerd, heeft in speciaal geselecteerde vaten gerijpt en is in 2010 gebotteld op een sterkte van 40%. Elke fles is apart genummerd en ondertekend door de Master Distiller Barry Crockett van de Midleton distilleerderij. Zicht. Niks trendy aan dit etiket…zeker geen moderne pleaser op zoek naar een afzetmarkt. De whiskey heeft een mooie ambergele kleur. Smaak & geur. De combinatie van gemoute en ongemoutse gerst, gerijpt in bourbonvaten geeft wat zoetige tonen af die de Ierse smaak over het algemeen wel kenmerkt. Maar, Jezus wat lekker. De zoveelste Guinness heeft mijn mond al aardig gecoat. Het is dus even zoeken naar wat ik proef: een notensmaak, vanilletonen,  ook hier een perperkoekje net nat uit de thee, leer….. Omstandigheden. Ik blijf er moeite mee houden om een mooie whisk(e)y alleen te drinken. Goed dat Edward en Paul meeruiken. Speciaal voor deze avond had ik een Islay sigaar van De Hertogh uit het Belgische Arendonk meegenomen: mooi donker dekblad en niet te strak in de jas. Een perfecte combinatie met deze Crockett blend.