De sfeer in de proefkamer van Whiskyslijterij de Koning in ‘s-Hertogenbosch is zonder meer als koninklijk te omschrijven. Een zestal King-gelabelde flessen kijkt ons aan: King’s Crown, King’s Ransom, King George IV, King Edward I en tweemaal King Henry VIII. Buiten is het waterkoud; binnen zitten 12 mannen geduldig te wachten op de eerste dram die door niemand minder dan eigenaar Rob Stevens zal worden uitgeserveerd.  

King’s Crown

Rob heeft de King’s flessen door de jaren heen verzameld: overal waar King op het label stond deed hij een bod op. Vanavond proeven wat van deze ‘ouwe meuk’ – zoals Rob de keur aan blend whisky’s noemt – , whisky uit de crisisjaren. De eerste King’s Crown is door bottelaar Hamish Robertson & Co Ltd rond 1975 in een groene, slanke fles gebotteld. De kleur is lichtgeel, het alcoholpercentage is 43% abv en de inhoud 0,75 liter. Het roze belastinglabel over de oorspronkelijk kurk (door Drioli uit Italie geimporteerd) is al merendeels vergaan, maar door Rob van een nieuwe kurk voorzien.  Spannend. Ofschoon de alcohol is iets te overheersend aanwezig is, is de geur heerlijk; tikkeltje zoet/granig, maar eenmaal in de mond neemt de King’s Crown malt-achtige vormen aan. Prachtig. De afdronk is subtiel. Mijn buurman Eugene van der Meer – enthousiast lid van de Usquebaugh Society en whiskykenner – vertelt dat in blend whisky’s uit deze tijd over het algemeen minder grain whisky zat en meer malt whisky. Vandaar dat Han van Wees (The Ultimate) al jaren zegt dat er niets mis is met een mooie oude blend. Gelijk heeft ie. Net buiten het podium: een goede vierde plaats vanavond.

King’s Ransom

Een crimineel lekkere whisky. Met stip op de tweede plaats. Rob vertelt het verhaal dat de Edradour Distillery in de jaren 50 en 60 in bedrijf werd gehouden middels gangster-gelden uit de US. Lucky Luciano wist hier zijn geld wit te wassen. In de zestiger jaren was King’s Ransom een van  de meest gezochte blends. Deze fles is in het verleden nogal eens verkocht met zo’n gezellig netje er omheen. Het jaar van distillatie is 1960, de leeftijd 12 jaar, 43 % abv. De alcohol overheerst niet in de neus. Zacht en gelaagd in de mond. Een sublieme, zachte afdronk. Een perfecte whisky…hoezo een blend ? Het label op de achterkant spreekt van een botteling door William Whiteley & Co. en ‘acquavite de cereali’. Familie van Luciano ?

King George IV

De volgende whisky is in 1973 op de markt gekomen. Ik heb moeite om mijn neus in het glas te steken: de geur wordt door Rob omschreven als hars, mijn buurman Eugene heeft het over soja…….ik kan het niet thuisbrengen en ga voor ‘putlucht’. Jammer, want de mond is aangenaam met helaas nog enige nasmaak, de afdronk is heerlijk. Zesde plaats voor vanavond.

King Edward I

De Italiaanse invloed op mijn volgende dram is niet minder dan de vorige. Martini-Rossi blijkt de oude eigenaar te zijn, Clan Munro de producent in de zeventiger jaren.  Zonder meer een prachtige glas. Ik proef een volronde dram en kijk naar de prachtige fles met het rijk geornamenteerde label: goud, zwart en rood en het label tot onderaan de fles doorgetrokken. Een vijfde plaats.

King Henry VIII

De meest notoire onder de Engelse Koningen dient zich met 2 flessen aan: King Henry the Eighth. Henry heeft hetzelfde portret op beide labels laten zetten: streng, voldaan, tevreden en zelfverzekerd. De eerste fles is uit het begin van de jaren zeventig en 10 jaar oud. De tweede uit de zestiger jaren. Highland Blending Co (Glasgow and London) tekent voor de productie en botteling van beide beauties. De laatste dram heeft Rob  Stevens bewaard voor de apotheose: subtiel, maar tegelijkertijd een smaakbom van jewelste en van een gigantische subtiele eenvoud. Dit kan geen blend zijn. Absoluut op numero uno vanavond.

De een na laatste dram uit de 10 jaar oude fles van koning Henry laat onmiskenbaar de koekjes van Verkade achter in mijn neus; in zijn afdronk heeft hij een aangename prikkel en is hij wederom granig en vol. Toch op nummer drie.

.