In dit derde verhaal over de kunst van het bloggen en de psychologie achter de  dagelijkse blogpost, wederom twee interessante mannen: Thijs Klaverstijn en Ruben Luyten. De eerste jong in het blogvak en de laatste gelauwerd met de Whisky Blogger of the Year 2015 award.

Verschenen in Whisky Passion nummer 3, 2016

Belgische bescheidenheid

Ik wacht in restaurant Baràbas in Boechout en doodt de tijd met het bewonderen van de redelijke whiskyverzameling. Wat verwacht ik van een blogger van wereldformaat ? Een bebaarde en wellicht gekilte man van een zekere leeftijd ? Een man die in zijn nadagen nog een prijs in ontvangst mag nemen ? De bescheiden en afgemeten posts op WhiskyNotes doen mij niet denken aan een besnorde Valentin met zijn uitbundige website. De deurbel rinkelt en ik kijk om. ‘Goedemiddag, Ruben Luyten, aangenaam’. Een bescheiden jongeman neemt tegenover mij plaats.

Veelzijdigheid

Het verhaal van mijn tafelgast begint bij de eerste Belgische whiskypioniers: Johan van Semang, Dominiek Bouckaert, Luc Timmermans en Bert Bruyneel. Over de Fulldram Whiskyclub in Leuven en over de huidige bredere blik van de afgesplitste degustatieclub. ‘Naast een whisky tasting hebben we vele andere tastings: van Madeira tot kaas, van een zes-soorten-rundvlees tasting tot een chocolade-koffie pairing. Alles is interessant, niets wordt geschuwd. Dat er meer passies in het leven van mijn veelproever zijn wordt duidelijk uit de andere blog die Ruben onderhoudt: SherryNotes. Dit jonge blog is in 2016 voor de derde keer op rij doorgedrongen tot de finale van de Wine Blog Awards, dit jaar in de klasse Best Original Photography and Video. Als grafisch ontwerper is het niet geheel onlogisch dat dit aspect van het bloggen zijn aandacht heeft. Dit komt ook zeker tot uiting in de labelontwerpen die Ruben soms maakt voor bevriende bottelaars: een mix van passie, hobby en beroep.

Onderwijzen

‘Tijdens mijn jaren in Madrid is mijn echte passie voor sherry aangewakkerd. De veelal zoete sherry’s die we thuis dronken, werden al gauw vervangen door de drogere. Mijn sherry blog is compleet anders. Hier ben ik meer aan het onderwijzen met kaartjes en foto’s, omdat dit nog een blinde vlek is voor veel lezers’. Het was ook in die tijd dat Ruben whiskysamples liet overkomen uit België. De toenmalige dagboekaantekeningen groeiden uit tot een blog. Ze waren al beknopt en duidelijk voor hemzelf geschreven. ‘Ik merkte dat anderen er wel iets aan hadden en mijn stukjes als een soort filter gingen gebruiken. In december 2008 ben ik toen mijn WhiskyNotes gestart’.

Hollandse terughoudendheid

In restaurant Grand Café Metropole in Arnhem tref ik Thijs Klaverstijn, redacteur van het lijfblad van de  bekende hogeschool Saxion. Hij drinkt al bijna tien jaar whisky, maar zijn passie ontvlamde pas echt na een bezoek aan Schotland in de zomer van 2013. ‘Daarna begon het uit de hand te lopen’. Met name zijn liefde voor Benromach is na de eerste kennismaking met de jaren steeds sterker geworden en nooit meer verdwenen. ‘Ik ben verknocht aan Benromach: even een flesje bottelen, gedag zeggen en dan weer terug’. Zijn passie is niet omgeslagen in een verzamelwoede; sterker nog, hij is terughoudend en bescheiden. ‘Ik kon vanuit mijn nieuwe passie gaan of veel flessen gaan verzamelen en mijn bankrekening plunderen, of alcoholist worden of iets doen waar ik beroepsmatig al mee bezig was en dat is schrijven’. Thijs schrijft om zijn hoofd leeg te maken en dat kon hij niet met het schrijven van een dagboekje. Het medium sprak hem aan. Als whiskyliefhebber en blogger schrijft Thijs zo nu en dan voor zowel Whisky Passion als De Kiln.

Blogonrust

Ondertussen post Thijs vrij constant op zijn blog. Een eerder geregistreerd blogfenomeen steekt de kop op: de onrust. ‘Ik word onrustig wanneer ik niet consistent ben in het plaatsen van mijn whiskyblog’. Een diepgewortelde verantwoording naar de lezers en de volgers manifesteert zich. Verliest de blogger hier zijn controle of hebben we te maken met een heuse verslaving ? Thijs voegt bescheiden toe: ‘Het is jammer wanneer er een gat valt’. Ruben Luyten bevestigt dit: ‘Wat mij het meest onrustig maakt is ziek worden’. Mijn Belgische gesprekspartner spreekt zelfs van het aangaan van een soort engagement met de lezer. Ruben bouwt wel een buffer in, zodat de whiskyvolger niets merkt en ongestoord aan zijn trekken komt.

Topsport

Wanneer mogen de smaakpapillen in werking gezet worden ? Ruben: ‘ik proef zo rond de middag, voordat ik ga eten, zo rond 12 uur. Ik heb dan niet teveel gegeten, ik ben goed wakker en mijn smaak is dan scherp’. Ik besef dat ik luister naar een topsporter die zich klaarmaakt voor het moment suprême.Thijs durft het alleen aan in het weekend en nooit na  het avondeten. Onze jonge proever houdt het bij drie proefnotities per week. Ruben daarentegen mijdt het weekend juist en gaat een stapje verder. Hij schrijft een vijftal verslagen per week. Onze wereldkampioen gebruikt 2 centiliter voor zijn notitie en bergt 1 centiliter op in zijn archief. Dit archief van zo’n slordige 1200 flesjes is zijn kapstok bij het ‘terugproeven’. Thijs op zijn beurt vertrouwt volledig op zijn olfactorisch geheugen en bladert zo nu en dan in wat oude proefnotities.

Whisky Blogger of the Year 2015 award

Langzaam komt de prijs van de International Whisky Competition boven tafel. Ruben heeft het er eigenlijk liever niet over; zijn bescheidenheid siert hem. Van de longlist van 20 whisky bloggers worldwide eindigde Ruben in 2015 bij de laatste vijf op de shortlist. Een laatste artikel moest ingestuurd worden; het werd een vergelijkende review waarin een drietal whisky’s van dezelfde distillery werd beschreven. ‘Ik heb er op gelet dat het mijn stijl van flessen was’. Ruben’s  opkomst als blogger heeft gelijke tred gehouden met de geboorte in 2008 van zowel The Whisky Agency en Malts of Scotland, zijn twee favoriete bottelaars. Dit heeft consistente proefnotitites opgeleverd en dat is de jury blijkbaar niet ontgaan.

Herkenbaarheid

Mijn beide gespreksgenoten bloggen vanaf het eerste moment in het Engels. ‘Geen probleem’, zegt Thijs. ‘Ik lees voor mijn werk veel in het Engels en lees sowieso veel Engelse boeken. Dus dat was een logische stap’. ‘Ik ook’, zegt Ruben,’Mijn vrienden in het buitenland zijn het Nederlands niet machtig, dus die beslissing was snel genomen. Je bereikt tevens een groter publiek’. Dat laatste is zeker waar; zo’n 50.000 volgers weten onze Belgische winnaar maandelijks te vinden. Afgelopen december sloeg de teller zelfs door naar 68.000. ‘Ik doe gewoon mijn ding’, zegt hij schouderophalend. Ook Thijs vindt het ‘wel leuk’ dat zo’n 10.000 lezers per maand zijn posts lezen en dat het aantal gestaag toeneemt. Als het om bekendheid en branding gaat zul je Thijs niet in een T-shirt zien met zijn naam erop, dat past niet bij hem. Wel probeert hij via Google de vindbaarheid van zijn blog te verbeteren. Geen bekendheid, maar wel herkenbaarheid in de vorm van zijn blog posts als het aan Thijs ligt.  ‘Mij zul je ook niet in een kilt zien’, voegt Ruben toe. ‘Ik houd van whisky, maar ben geen Schotland freak’.

‘Het moet goed zijn’

Thijs is niet alleen een leverancier van tasting notes. Nee, zijn verhalen schrijft hij voor zowel  Whisky Passion als voor zijn eigen Words of Whisky. De proefnotities kenmerken zich door korte zinnen, bijna hapklare brokken. Meestal met een kort voorwoord en nog kortere afsluiting, nooit langer dan 300 woorden, nooit korter dan 150. Ze zijn herkenbaar, ietwat zakelijk, met enige afstand geschreven en toch leesbaar. Zijn verhalen en interviews verraden iemand die zich heeft voorbereid en ingelezen: ‘Alles wat ik op mijn blog zet moet goed zijn’, is zijn credo. De artikelen zijn integer, informatief en hebben een zekere compactheid.  Ruben is niet van de lange verhalen, maar zijn tasting notes worden niet zelden vooraf gegaan door een ‘opstapje’, een ‘appetizer’, een korte inleiding die je soms een kijkje geeft in de keuken van de bottelaar, het verhaal achter de fles vertelt of uitleg geeft over de houtkeuze van de master distiller.

Is whisky dying ?

Hoe ziet jullie whiskyblog er over 5 jaar uit ? ‘Tsja’, zegt Ruben terwijl hij de wenkbrauwen fronst. Hij twijfelt al enige tijd aan de ‘houdbaarheid’ van het wereldwijde whiskyverhaal. Reeds in de zomer van 2013 uitte hij zijn ongerustheid in Whisky is dying. Het artikel had als ondertitel ‘Or at least part of the whisky community seems ready for palliative care’. Ruben spreekt hierin zijn zorg uit over het schaars worden van oude vaten, de opkomende Aziatische markten waar veel oude whisky heengaat, de opkomst van het NAS verhaal en over veel jonge whisky die nu als topwhisky wordt verkocht. ‘Whisky just doesn’t offer the value for money it used to’, is een zijn conclusies. ‘Het heeft zich nog niet echt ingezet, maar ik zie wel signalen om mij heen’. Was het toeval dat de start van SherryNotes ook in 2013 plaatsvond ? ‘Als de veranderingen zich op deze wijze blijven voortzetten dan weet ik niet of ik over vijf  jaar nog geïnteresseerd ben’. Thijs staat er als kersverse blogger anders in: ik ben wel naar andere spirits aan het uitkijken, maar voorlopig nog niet.

Informatie-omloopsnelheid

‘Ik ben elke dag met whisky bezig en bloggen is daar een onderdeel van en hoort bij wie ik ben’, zegt Thijs. Ziehier de schrijver en zijn identiteit, de psychologie achter het al niet meer zo nieuwe medium. Mijn zoektocht naar de drive van de blogger heeft mij bij lange na niet alle antwoorden gebracht. Wel heeft het voor mij een aantal interessante vragen opgeroepen over de drang naar vindbaarheid, herkenning en erkenning. Welke zoekmachine kan mij zichtbaar maken en kunnen Facebook en Twitter mij die broodnodige lancering geven ? Zijn het de Twitter tastings of de taggings op Facebook die mij als blogger verder helpen bekend te worden ? Is mijn informatie-omloopsnelheid wel hoog genoeg en hoe snel kan mijn scoop de wereld in gestuurd worden ? Hoe passé is het notitieboekje, hoe niet -2016 ons dagboek en hoe traag het tijdschrift ? Ik ga het de komende tijd lezen en zal mijn beide bloggers blijven volgen.