We schrijven 1 oktober 2016. Rob Stevens viert zijn 20-jarig jubileum als eigenaar van Whiskyslijterij de Koning (aka WdK) met enkele bijzondere proeverijen. 18,5 jaar proeverijen a gemiddeld 54 per jaar. Oef, dan zit ik vanavond wellicht op de 1000e proeverij.

Enfin, vanavond schuif ik aan bij een jubileumproeverij, de 20+ proeverij: een zestal whisky’s boven de 20 jaar oud. De line-up is verrassend en uitgebalanceerd.

Bij een feestje horen hapjes, dus verrast Rob het 12-koppige gezelschap op een keur van exquise hapjes van ‘de meisjes’, een cateringduo even verderop aan het Hinthamereinde. Rob blikt terug op bijna 20 jaar proeverijen, op de helaas niet gelukte jubileum-Springbank backlabel (50 jaar De Koning) en op de vele vaste klanten, cq proevers.

We trappen vanavond af met een koninklijke Imperial  botteling van het Amersfoortse The Ultimate. Onafhankelijk bottelaar Han van Wees brengt al jaren verrassende whisky’s op de markt. Zo ook ditmaal, de Imperial is gebotteld in 1995 op 46,5 % ABV na eerst 20 jaar gerijpt te hebben in een Hogshead. De Imperial Distillery heeft van zijn 100-jarig bestaan zo’n 60 jaar stilgelegen. Chivas had Imperial als de grootste leverancier.

Dan volgt een 21-jarige dram van de Glencadam Distillery, een eveneens lichtgekleurde Speysider van 46 % ABV. Groot geld uit Zuid-Afrika  heeft via bottelaar Angus & Dundee de zeer oude distilleerderij overgenomen en casht nu veel van de oude vaten. ‘Deze is op feeststerkte’, zegt Rob.

Als derde staat de Glenburgie op ons te wachten. Gebotteld in 1995 op 46% ABV en 21 jaar oud. Deze distilleerderij is lang de smaakmaker van Ballentines geweest (zoals vroeger ook Ardbeg was). Ik ruik en proef een toegankelijke whisky, subtiel uitgebalanceerd met vleugjes peer, appel, vanille en caramel…. om van te snoepen zo lekker.

Er zit natuurlijk een duidelijke opbouw in de avond, maar de laatste drie flessen moeten hun voorgangers maar eens proberen te overtreffen. Welaan, de Craigellachie is er met zijn prachtige etiket en rugnummer 23 klaar voor. Het gebruik van de klassieke worm tubs, de tragere afkoeling en dus het langere kopercontact maakt het ietwat vettige karakter van deze kanjer; de Distillery Cat  op het back label neem ik voor lief. Het alcoholpercentage van 46 % ABV overheerst niet. Jammer dat de prijs van € 375 me wel naar de keel grijpt. Een mooie whisky met wastonen en heerlijk, rond mondgevoel.

Tada ! Mag ik u voorstellen ? Geen hoogtepunt zonder Springbank, zou Rob zeggen. Deze donkere, gesherriede 20-jarige (…en 6 maanden) whisky uit Campbeltown zorgt voor een moment van stilte aan de proeftafel: neuzen hangen diep in het glas, de kleur wordt tegen het licht gehouden, nog eens wordt er geroken door de 54,2 % ABV heen. Het eerste ‘wauw’ is hoorbaar en zwelt langzaam aan alsof er een wave door de proefkamer gaat: dit is een alcoholisch hoogstandje, een halleluja-moment, maar ook een moment om nederig te worden. Specially selected for Dutch Springbank lovers lees ik achterop de fles. Jammer, dat dit feest na 192 flessen zal zijn afgelopen.

De avond kan niet lang genoeg duren. Ik bewaar enkele druppels in ieder glas om terug te kunnen proeven. Rob plaatst de laatste dram voor ons: een lichtgekleurde Coal Ila, gebotteld voor Van Wees en door Gordon & Macphail na 22 jaar en 8 maanden gerijpt te hebben in een refill sherry hogshead. In de line-up van deze 20+ proeverij heeft de heer Van Wees mij al drie maal verbaasd doen staan: wat een neus moet deze man hebben. Heeft er nog iemand een lintje voor deze man en zijn neus ? Terwijl ik mijn eenvoudige neus in het glas houd, hoor ik Rob mijn geuren benoemen: boenwas, zeewater en garagegeuren. De medicinale tonen in deze Islay Reserve van 53,1 % ABV blijven lang rondhangen. Al met al een super Coal Ila op deze evenzo bijzondere 1000e proeverij.