Eerst enkele hamburgers, een paar Juupjes, een bakkie en dan aan tafel ! Acht vrienden gaan in de proefhouding zitten in afwachting van hun 2^e whisky- en sigarentasting in Tilburg. Dit keer verhalen, sigaren en whisky’s: een triple pairing met een verrassende line-up. We reizen de wereld over: via de VS, Schotland en Italië, naar België, Zweden en Japan.

Ditmaal niet op smaak , maar op alcoholpercentage gerangschikt. Ivo heeft voor de sigaren gezorgd en presenteert 2 beauty’s: een Balmoral Anejo XO short Robusto gevolgd door de populaire en subtiele Vegueros Mananitas. Geen basisinformatie meer voor mijn gezelschap, want het zijn ervaren innemers en de alcoholinteresse zit in hun aderen. Vanavond whisky, sigaren en hapjes, een triple pairing gelardeerd met het verhaal.

Mashbill

Ik trap af met de enige bourbon in het gezelschap, de Blanton’s Single Barrel uit de Buffalo Trace Distillery in Kentucky. Er is aandacht besteed aan deze fles en de Blanton reeks kenmerkt zich door een renpaard op de kurk van de fles, telkens in een andere renstand. Niet gek bedacht als je weet dat de paarden op de Kentucky Derby al voor het 142e  jaar rondjes kunnen rennen omdat ze gesponsord worden door Woodford Reserve, een andere Kentucky Bourbon. Enfin,  de zoetigheid in de neus en de dito smaak en afdronk van deze Blanton’s  is te wijten aan de mashbill die voor meer dan de helft rijk is aan mais. De flavor grains rye (rogge) en wheat (tarwe) zorgen voor de  soepelheid, de zachtheid en de ietwat kruidige smaak. Mijn Europeese smaakpapillen protesteren telkens wanneer deze Amerikaanse vriend over mijn tong komt. Ik moet wat vaker aan de bourbon, denk ik…..

Asylum seekers

De 2e in rij is een van mijn favorieten op voorhand: een hoogstandje uit de Compass Box-stal van John Glaser, de Asyla. Hoe mooi een blend kan zijn bewijst whisky-wizard Glaser keer op keer. Het was moeilijk om vanavond een smaakvolgorde neer te zetten in deze galerie van asielzoekers uit oost, noord, zuid en west. Veel water drinken en de smaakpapillen resetten is vanavond de opdracht.

Wijn en whisky

Tada…. dan is het tijd voor de Italiaanse PUNI van de familie Ebensberger. Met veel plezier  vertel ik over mijn bezoek aan deze whiskytempel in Zuid-Tirol, over de mooiste distilleerderij ter wereld, over het enthousiasme van de jongste zoon en master distiller Jonas, over architect Werner Tsholl en de wordingsgeschiedenis van deze whiskykathedraal, over de Marsala wijnvaten uit Sicilië, over de bunkers en over de passie

waarmee deze familie haar producten maakt. De Puni Alba mag dan wel nog geen alcoholisch hoogstandje zijn – ofschoon hij bij mijn buurman Marius als numero uno eindigt – maar aandacht en zorg doen veel. Liefhebbers kunnen verhaal nog eens nalezen in zowel het Duits (uit Der Whisky Botschafter ) als het Italiaans.

No rest for the wicked

Gerst-college

Vierkantshoeve

Zo, ik vertrek direct hierna – no rest for the wicked – met mijn gezelschap al rokend en etend naar de zuiderburen: The Belgian Owl van de vriendelijke en altijd gastvrije Etienne Bouillon. Het 50 cl flesje in zijn open kartonnen jas, doet mij altijd denken aan de presentatie van Belgische pralines. Een associatie die niet helemaal mank gaat, omdat de combi van deze zacht whisky en chocola zich toch heeft vastgezet in mijn whiskybrein.

A good first impression

Een verrassing – ook voor mij –  is onze Zweedse Mackmyra Vinterrök (46,1 % ABV). Een whisky die ruim van tevoren het glas in moet om te acclimatiseren. Mijn linker buurman Dirk-Jan is erg gecharmeerd van de kampvuurgeuren die loskomen. Mackmyra heb ik anderhalf jaar geleden voor het eerst ontmoet op de tabaksbeurs in de Westfalen Hallen te Dortmund in Duitsland. Samen met nieuwkomer Koval, maakte hij direct indruk. You never get a second chance to make a good first impression, moeten de makers gedacht hebben. Ik heb de vijfde botteling van Mackmyra’s Säsongswhiskyserie in mijn line-up gezet. Ik lees voor uit de folder: ‘Aan de ene kant is er de klassieke Mackmyra, zeven tot acht jaar gerijpt op een combinatie van bourbon- en sherryvaten en vaten van Zweeds eikenhout. Daarnaast is er, zoals de naam al suggereert, gebruik gemaakt van rokerige whisky die vijf jaar rijpte op Schotse Strong Ale biervaten’. Hij blijkt vanavond ex aequo te eindigen op een 2e plaats met onze volgende verrassing.

Een rijzende ster

Ik eindig onze whiskyreis in Japan met een Nikka whisky from the barrel (51,4 % ABV),
een blend van gerijpte malt whisky en graanwhisky die pas na afzonderlijke rijping samengevoegd is. Deze prachtige dram vertelt eigenlijk het verhaal van de Japanse whiskypelgrim Masataka Taketsuru en zijn Schotse vrouw Rita. Een alcoholisch love story aan het eind van de 1e Wereldoorlog die enkele jaren later werd vervolgd in Japan.

Afpilsen

Enfin, we eten de zalm, drinken deze heerlijk gelaagde Japanse whisky en laten tot laat in de avond de sigarenrook omhoog slingeren. Conclusie: het was een geslaagde avond. Na teruggeproefd te hebben komen mjjn acht whisky- en sigarenliefhebbers tot de conclusie dat de nummer 1 van de avond de Asyla is. Proficiat. John.

En nu nog even naar de Korte Heuvel om de avond af te pilsen.