Handenwrijvend en zeer in zijn nopjes kondigt gastheer Rob Stevens  aan dat we vanavond één niet-Islay whisky zullen proeven op deze geturfde whiskyproeverij, ‘we gaan vanavond turf-koekhappen’.

Buiten is het 9 graden en binnen snort het bijzetkacheltje van Whiskyslijterij de Koning als het eerste glas wordt gevuld met de enige niet-Islay whisky van vanavond, de Talisker Dark Storm, the peatiest Talisker so far, met een alcoholpercentage van 45,8 % ABV. Talisker gebruikt haar malted barley op zo’n 10 tot 20 ppm, niet meer. Normaal is een Talisker gepeperd en geeft ze hier en daar chocola af. Ik ruik en proef: de sherryrijping camoufleert de geturfde gerst heel knap. Zonder twijfel, deze travel-edition van 1 liter Dark is gelaagder, meer aanwezig dan zijn voorganger, de Storm. Kortom, een volgende Skye trophy die in iedere kast moet staan, want het is een uitstekend glas voor een schappelijke prijs.

Ik kijk uit naar de tweede kanjer van vanavond, de Ardbeg Dark Cove. Een naam die teruggrijpt naar het prille begin van Ardbeg, zo’n 200 jaar geleden. Ofschoon de vele nieuwe expressies niet te vergelijken zijn met de oude Ardbeg volgens kenners (de Perpetuum kwam nog het dichtste bij met zijn mix van ‘past, present and future’). Maar de ruwe kantjes zijn er tegenwoordig af vindt men, het is allemaal meer de grotere markt die zou domineren, iets minder jodium, rook, teer en turf. Dat gezegd hebbende steek ik mijn neus in deze Dark Cove. Ik ruik een gesherriede whisky, turf, een beetje rook, assige geuren, een tikkeltje citrus, maar vooral ruik ik mijn Ardbeg. De smaak is fantastisch rauw; mijn huig krult op van genot en mijn slokdarm weet deze kanjer van 46,5 % ABV heel langzaam weg te sluizen. Ik doe het met deze moderne Ardbeg.

De Kilchoman (Loch Gorm, 46% ABV) is vanavond zonder meer the odd one out. Naast de 100% Islay, de Machir Bay en de Sanaig is deze Loch Gorm op het eerste glas geen hoogstandje. Toch wil ik hem apart proeven, omdat ik Kilchoman een warm hart toedraag. Later meer over deze sympathieke distilleerderij.

Tada ! There we go: Laophroiag Cairdeas heeft 6 jaar op bourbonvaten gelegen en mocht de laatste 2 jaar huizen in Madeiravaten. Het hogere alcoholpercentge van 51,6 % ABV van deze Lahphroiag is absoluut geen belemmering om zich te meten met de eerdere 15 en 18 year old. De Madeira rijping zorgt voor zoet, fruitige hints. Toch is de traditionele bacon, rokerigheid en jodiumsmaak nog steeds aanwezig…gelukkig. De Madeira voegt iets subtiels toe.

Four down, two more to go. Rob zet het glas Coal Ila Reserve op mijn placemat. Aha, Van Wees again. De ‘neus’ heeft weer een perfect vat weten aan te boren. Bottled by Gordon MacPhail zegt het label. Gebottelde ‘was’whisky. Deze whisky van 52,…% ABV dwingt respect af voor de eenvoudige reden dat hij gebotteld is in 2012 en 22 jaar in een eikenhouten vat heeft doorgebracht. Wat deed ik in 1990 ?

Vele line-ups bouwen op naar een apotheose. Zo ook deze Feis Ile tractatie van dit jaar 2016. De Lagavulin 18 (49,5 % ABV) zit ons al enige tijd aan te staren. Rob: ‘ Deze 18 y.o. lijkt op de de huidige 25 y.o. en de oude 21 y.o.’ Wederom hebben sherryvaten hun werk gedaan: refill American Oak Hogsheads & European Oak ex Bodega Sherry Butts. De boerderijgeuren stijgen al op uit het glas, tikkeltje custard, stro. Gewoon nummer 1 vanavond.