Het Diepe Zuiden. Deel 2: From Catfish to Peabody

Verschenen in Whisky Passion nummer 2 – 2019

Een road trip door het zuiden van de VS van zo’n slordige 5000 kilometers in 4 weken tijd levert naast veel indrukken ook veel ontmoetingen op. In dit tweede deel van de vierdelige serie reis ik door de Mississippi Delta, langs Vicksburg, door Clarksdale en Memphis naar Nashville.

Highway 61

Via de voormalige suikerrietplantage Oak Alley in Vacherie rij ik naar het noorden langs de Mississippi River. Terwijl ik op Highway 61 rij – The Blues Highway – richting Natchez, kondigt de DJ van dienst John Lee Hooker aan: Baby, Please don’t Go. Nog steeds op mijn stuur trommelend en meezingend stop ik voor een van de vele antebellum huizen. Deze statige huizen zijn in de Greek Revival Style gebouwd met grote veranda’s en meerdere zuilen. Het waren vooral plantagehouders en rijken uit het noorden die tussen het einde van de onafhankelijkheidsoorlog in 1783 en voor het begin van de burgeroorlog van 1861 hier prestigieuze villa’s lieten bouwen. Diezelfde avond besluit ik mijn LA1 Louisiana Whiskey te pairen met een American Puro sigaar.

De schommelstoelen staan al klaar. Deze ietwat rossige sigaar heb ik aangeschaft in New Orleans bij een van de weinige sigarenzaken op mijn route. Ik ben zeer benieuwd wat deze $18-roker mij zal brengen: het binnengoed is een mix van tabak uit Pennsylvania en Connecticut, het omblad komt weer uit de tabaksstaat Connecticut en het roodachtige, geoliede dekblad uit Florida. Kortom, een spannende mengeling. Mijn innkeeper weet direct vrienden te maken: ‘No smoking on the premises’. Hij adviseert mij te boeken bij Magnolia Grill, een eettentje aan de rivier. ‘Awsome sunset and a great catfish. You’ll like it’. Vooruit maar, roken bij zonsondergang lijkt mij trouwens een prima alternatief. Mijn Spotify weet niet zo gauw het origineel van Paul Robeson’ s Ol’ Man River op te hoesten, dan maar de crooner versie van Frank Sinatra. Drie kwartier turen is precies de duur van mijn sigaar.

Vicksburg

De LA1 Louisiana Whiskey (94 Proof / 47 % abv) van afgelopen avond is mij niet goed bevallen: teveel alcohol in de neus en absoluut geen goede balans tussen de mais, de rogge en de toegevoegde rijst als zoetmaker. Jammer. Ik besluit mijn fles achter te laten op het boekenkastje met Free Books. Deze ochtend rijd ik langs Vicksburg via de Natchez Trace National Parkway. Het was hier dat in 1883 de legers van generaal Ulysses S. Grant een pak slaag hebben uitgedeeld aan de zuidelijke legers. Abraham Lincoln maakte een einde aan het gerucht dat zijn succesvolle generaal een drunk zou zijn: ‘you needn’t waste your time getting proof; you just find out, to oblige me, what brand of whiskey Grant drinks, because I want to send a barrel of it to each one of my generals’[i].

Mississippi Delta

Het ‘Beleg van Vicksburg’ laat ik even links liggen, want ik ben onderweg naar Indianola, waar mijn held BB King ligt begraven. Het beeld dat ik had van de Delta klopt: links en rechts katoenvelden zover ik kan kijken. Her en der gekantelde caravans waar toch mensen in blijken te bivakkeren. ‘Mississippi is a third world country’, hoor ik later museumeigenaar en bluesliefhebber van het eerste uur Theo Dasbach zeggen over ‘de stand van de staat Mississippi’.

Het landschap hoort bij de blues. Riley ‘BB’ King komt uit deze streek zoals zoveel andere bluesgrootheden. Ik waag mij niet aan een opsomming; op de lijst van blues locals in het ‘BB King Museum and Interpretive Centre’ staan al zo’n zestig namen. Het is te heet buiten om lang bij het graf van deze bijzonder charismatische en muzikale man te blijven staan. The thrill is gone blijft in mijn hoofd hangen, het beeld is Montreux 1993. ‘Lang leve de airco’, hoor ik mijzelf zeggen wanneer ik verder reis naar het noordelijk gelegen Clarksdale.

Clarksdale

Lunchen bij Ground Zero Blues Club in Clarksdale stond nummer 3 op mijn lijstje. Tot mijn grote teleurstelling draait de kok net de voordeur in het slot wanneer ik voor het voormalige pakhuis parkeer. ‘F…!’; hier had ik eigenaar/acteur Morgan Freeman moeten treffen en willen genieten van een vette bluesband. Hij leest mijn grote teleurstelling en wijst naar de overkant naar het Delta Blues Museum. De hitte van de zon gaat door mijn bloes heen. Snel terug naar de auto. Amerikanen Lopen Niet[ii] is de titel van een zojuist uitgegeven boek als ik mijn wagen 40 meter verder rijdt. Ik snap nu wel waarom. Met te grote snelheid loop ik door de geschiedenis van de Delta. Veel grote namen komen langs, van Robert Johnson, BB King, Muddy Waters, John Lee Hooker, Mississippi John Hurt, Leadbelly, Pinetop Perkins, James Cotton, Charlie Musselwhite tot Keb Mo. Ik voel dat de overkill aan informatie toeslaat.

Boogieman

Er is nog een ander museum dat ik per se wil bezoeken: het Rock & Blues Museum van landgenoot Theo Dasbach. Twee straten verder in Second Street parkeer ik voor zijn deur. Wat een winkelpland lijkt, blijkt een gigantisch pakhuis met een verbazingwekkende hoeveelheid rock en bluesinfo. Theo’s enthousiasme en gedrevenheid gaan verder dan dit museum. Allemaal te zien in de film die over zijn passie is gemaakt[iii]. De komende 3 uren voel ik mij weer in de schoolbanken: we krijgen muziekles van Theo ‘Boogieman’ Dasbach. Het is bijna donker wanneer ik naar het beroemdste kruispunt ter wereld rijdt: The Crossroads. Het gelijknamige verhaal van Hans Offringa[iv] heb ik nog even nagelezen om in de stemming te komen. Ik voel de aanvechting om na deze bizarre dag met een fles Early Times Kentucky Whisky (geen Blanton’s Single Barrel Bourbon, helaas) op het drukke verkeerspunt te gaan zitten mijmeren, maar realiseer mij dat ik vanavond nog heelhuids in Memphis wil aankomen.

American Dream Safari

The Mississippi Delta begins in the lobby of The Peabody Hotel and ends on Catfish Row in Vicksburg, staat op een plaquette voor The Peabody Memphis. ‘This is more than true and I’ll tell you why’, zegt gids, kunstenaar en levensgenieter Tad Pierson. Om 09:00 uur sharp staat zijn beige Cadillac 1955 voor het hotel. Het dashboard van de oldtimer is volgeplakt met de bekende witte zaadbolletjes van de katoenplant, foto’s van Tad’s muzikale helden en andere Delta Blues prullaria.

Tad Pierson

1955

Cadillac

‘This is my classroom’, zegt een breedlachende Tad. Zijn oneman-show American Dream Safari is ongekend populair. Tad kent iedereen en iedereen kent Tad. Regelmatig stuurt hij zijn oldtimer naar de kant van de weg om een zwerver $1 in de hand te stoppen. Ik krijg the full treat: BB King’s eerste woning, Aretha Franklin’s geboortehuis, de microfoon die Elvis gebruikte bij zijn eerste opnames My Happiness en That’s When Your Heartaches Begin voor Marian Keisker in Sun Records studio, het Lorraine Motel waar 50 jaar geleden MLK werd vermoord tot aan de stalen Mississippi Bridge waar Chuck Berry zijn liefde bezong voor zijn Marie in zijn Memphis Tennessee

Help me, information, get in touch with my Marie
She’s the only one who’d phone me here from Memphis, Tennessee
Her home is on the south side, high up on a ridge
Just a half a mile from the Mississippi Bridge