Marcel Büchter herinnert zich op deze zondagmiddag voor Malts, Moods & Moments een unieke ervaring uit 2018

Een emotionele proefnotitie 2020 vanuit Muir of Ord

Glen Ord 43% abv

Twee jaar geleden tijdens onze North Coast 500 trip kwamen we in de buurt van Muir of Ord.
Nu zijn wij hartstochtelijke liefhebbers van Glen Ord, de onbekende whisky in de vierkante fles met de dikke kurk. Deze whisky blijkt niet meer voor de Europese markt gemaakt te worden echter wel voor de Aziatische. Het gerucht ging dat hij op de distillery zelf nog wel te koop was. Hoog tijd om een diepgaand onderzoek in te stellen.
Daar was de Singleton distillery. Mooi gebouw, beetje op een industrie terrein en wat opviel was dat de boomstammen nogal zwart gekleurd waren. Dit hadden we al eerder opgemerkt bij Blair Athol in Pitlochrie. De verklaring was dat ze stookten met turf en op bepaalde dagen met weinig wind sloeg de turfrook neer op de natte bomen en muren. Een bijzonder gezicht moet ik zeggen.

Singleton

Maar nu naar binnen. Daar stond in een mooie vitrine in het museumgedeelte de door ons begeerde vierkante fles met dikke kurk. ‘Die zoeken we’, zeiden we tegen onze gastheer. ‘We willen er allebei vijf van aanschaffen’. ‘Deze is niet te koop’, zei de official. ‘Nou, je mag hem ons ook geven’, stelden wij voor. Maar de man verklaarde met een vriendelijk gezicht dat dit het enige exemplaar was en dat er niets meer van gemaakt werd, hoe spijtig ook.
De verklaring was dat ze globaal twee soorten maken namelijk: Singleton bij Glen Ord en Singleton bij Dufftown. Was het origineel bijvoorbeeld 65% gerst en 35% tarwe, dan waren déze bottelingen 45% gerst en 55% tarwe. Technisch gezien niet zo ingrijpend maar smaaktechnisch tóch een hele andere beleving. Jammer, dan toch maar even een rondleiding meepakken, we zijn er nu toch tenslotte. Leuke toer, mooi verhaal maar aan het einde toch wel een shock!! En wat voor één.

Door het putje….

Whisky rijpt op de distillery zelf op een zolder. Wanneer een vat rijp is om gebotteld te worden moet het van zolder af. Dit gebeurt met mankracht. Een persoon rolt het vat door een twee bij twee meter gat. Waarna het ongeveer drie meter naar beneden valt en landt op een schuimrubber blok van ongeveer twee vierkante meter en één meter dik om de val te breken. Het vat wordt beneden opgevangen met de hand. Dit gaat niet áltijd volgens plan.
Een enkele keer landt het vat scheef en kan de vanger het vat niet houden. Gevolg is een gebroken pols of arm en nog erger, wanneer het vat naast het schuimrubber blok landt en letterlijk in duigen valt met tot gevolg dat er zomaar 250 liter kostelijk vocht door het putje verdwijnt.

12 pond per shot

Ik kon er die nacht slecht van slapen, maar de North Coast 500 wacht op niemand en zo arriveerden we enige dagen later in het plaatsje Ballachulish. In de app stond dat ons hotel een 450 stuks tellende whisky collectie bevatte. JOEPIE, beetje doorrijden dus.
Een heerlijk hotel, een super enthousiaste eigenaar en daar in een mooie vitrine stond onze vierkante fles met dikke kurk. Hij had er twee zo verklaarde onze laird en hij wist nog niet of hij ze zou openen of bewaren. Na enig aandringen onzerzijds besloot de eigenaar er één te bewaren en één uit te schenken. Dit kwam ons op 12 pond per shot. Twee nachten zijn we in het hotel gebleven en hebben enorm genoten van deze heerlijke Glen Ord 12 jaar van 43%. Wat een genot!!

SLAINTE