Telkens wanneer je aan je favoriete whiskey nipt, bedenk dan dat dit drankje wel eens gebruikt is om de Amerikaanse verkiezingskassen te spekken.

This article was translated by Leg before Wicket with kind permission of Ben E. Mintz, investigative journalist and editor of NeatPour.

Hoe lopen de geldstromen vanuit spiritsmultinationals zoals Diageo (George Dickel), The Sazerac Co. (Buffalo Trace Distillery en top-bourbon brands zoals Pappy Van Winkle, E.H. Taylor, Eagle Rare en Blanton’s), Beam-Suntory (Jim Beam, Maker’s Mark), Pernod Ricard (Four Roses), Brown-Forman (Jack Daniel’s, Early Times, Old Forester en Woodford Reserve) en Grupo Campari (Wild Turkey) richting politiek in de Verenigde Staten en welke belangen staan er voor de dranken producerende industrie op het spel ? NeatPour-redacteur en onderzoeksjournalist Ben Mintz doet zijn verhaal.

Maar voordat we verder lezen even dit.

PACs  

In 1943 zijn de eerste PACs (politieke actiecomités) ontstaan in de VS. ‘Bedrijven, organisaties en instellingen mogen niet rechtstreeks uit eigen kas een bijdrage leveren aan een campagne. Als zij geld geven aan een kandidaat moeten zij een PAC oprichten’, schrijft Koen Petersen in Einddoel Witte Huis (5^e druk jan. 2020, EW). In 2010 stapte de conservatieve lobbygroep Citizens United naar het Hooggerechtshof vanwege de limiet die de Federale Kiescommissie (FEC) stelt aan verkiezingsbijdragen. Het Hof besloot vervolgens om hier nog een derde categorie aan toe te voegen de ‘independent expenditure-only committees’, die in de volksmond ook wel ‘Super PACs’ worden genoemd. Voormalig Amerikacorrespondent Arie Elshout geeft in ‘Super PAC’s injecteren geld en gif in campagne VS; maar wat zijn het?’ (De Volkskrant 14 februari 2012) de volgende omschrijving van de zo actieve Super PACs: […] ‘Dat zijn politieke actiecomités, die ongelimiteerd geld mogen inzamelen van rijke particulieren, bedrijven of vakbonden voor het ondersteunen of aanvallen van kandidaten’.  

Dit verhaal bevat een gedetailleerde analyse van politieke actie comités (Political Action Committees, PACs) die gelieerd zijn aan verschillende drankenconcerns. Editor Ben Mintz heeft met zijn NeatPour Investigative Team een aantal zaken op een rij gezet. De verschillende grafieken staan onderaan in het artikel. De aanpak en analyse erboven.

Telkens wanneer je aan je favoriete cocktail nipt, bedenk dan dat dit drankje wel eens gebruikt is om de Amerikaanse verkiezingskas te spekken voor Mitch McDonnell (Republikeins senator voor Kentucky en sinds 3 januari 2015 meerderheidsleider in de Senaat) of Debbie Wasserman-Schultz (voormalig lid van het Nationale Comité van de Democratische Partij) of beiden.

Grote concerns in de Verenigde Staten zijn voortdurend aan het lobbyen om toegang te krijgen tot en invloed te krijgen op Washington DC en drankenconcerns vormen daar geen uitzondering op. Sommige van de grootste drankenconcerns in de Verenigde Staten maken gebruik van het web van politieke actiecomités (Political Action Committees, PACs) om duizenden dollars in de zakken van prominente leden van het Amerikaanse Congres te sluizen.

Drankenblog NeatPour onderzocht de politieke giften van Amerika’s acht grootste drankenconcerns: Bacardî, Beam-Suntory, Brown-Forman, Diageo, Grupo Campari, Pernod Ricard, the Sazerac Co. en William Grant & Sons. Op twee na (Campari en William Grant) gebruiken deze concerns aangesloten ‘werknemer-PACs’ om deze rechts georiënteerde politieke actiecomités (PACs) die aangestuurd worden door kandidaten, veldwerkers of zelfs nationale partijen. 

Politieke actiecomités die geld ophalen

Bedrijven moeten wel wat bureaucratische capriolen uithalen om donaties voor verkiezingscampagnes te kunnen doen. ‘Vanaf het begin van de vorige eeuw is het verboden voor bedrijven om met hun bedrijfskapitaal landelijke kandidaten te steunen. In de 40er jaren van de vorige eeuw zijn de regels hieromtrent verbreed naar allerlei soorten bedrijven alsmede vakbonden’, legt Matt Sanderson, politiek financieel advocaat bij Caplin & Drysdale, uit.

De Smith-Conally Act (50 U.S.C. App. 1501 et seq.) uit 1943 was bedoeld om NGOs buiten de politiek te houden. Echter, het pakte anders uit. De beruchte, snel in elkaar getimmerde wetgeving zorgde alleen maar voor een meer geformaliseerd systeem van donaties. Binnen een maand zette de CIO vakbond (Congress of Industrial Organizations) het allereerste politieke actie comité op, de CIO-PAC.

‘Wat eigenlijk een tijdelijke oplossing was, is sinds die tijd gelegaliseerd en gereguleerd. Werknemer-PACs staan technisch gezien bekend als SSFs (Separate Segregated Funds) en moeten hun verkregen gelden dan ook bij wet op een aparte bankrekening zetten (LBW), legt Sanderson uit. ‘Het is dus een fonds van een bedrijf dat aan allerlei regels gebonden is. Zij kunnen geld werven bij zakenmensen (en bij hun eigen werknemers LBW) en deze fondsen kunnen direct terecht komen bij kandidaten en partijen.’

Vandaag de dag strijden de Bacardi Corporate PAC, Beam Suntory Inc PAC, Brown-Forman Corporation Non Partisan Committee For Responsible Government, Diageo North America, Inc. Employees’ Political Participation Committee, Pernod Ricard, LLC PAC, and Sazerac Company Inc., PAC (SAZERACPAC) allemaal voor een plekje op deze politieke snelweg.

Noot: in de rest van dit verhaal korten we de ‘connected PACs’ in tot de naam van de moederorganisatie. Dus,  een ‘Diageo North America, Inc. Employees’ Political Participation Committee’ geven we simpelweg weer als ‘Diageo’. Zo ook ‘Sazerac Co’. Zij hadden twee ‘connected PACs’ over de vijf en een half jaar die we onderzocht hebben; deze geven we weer als ‘Sazerac’.

Kleine bedragen

Het oprichten van een comité is nog maar de eerste stap. Verschillende FEC regels (Federal Election Commission) bepalen waar deze clubs aan moeten voldoen. Als gevolg daarvan is het aantal comités nog te overzien met als doel om op strategische wijze fondsen te werven en zo ook vaak mogelijk.  

Per donateur is een geldbedrag aan een werknemers-PAC gelimiteerd tot $5000,00. Ook is het zo dat wanneer een bedrijfs-PAC geld doneert aan een kandidaat dit eigenlijk doet aan een ander soort PAC. Alle donaties aan deze verkiezingscommissies zijn geoormerkt met een max hoogte van $5000,00 per verkiezingsronde. 

   

“Zorg dat je op iemands radar komt. Ga voor z’n neus staan bij een bijeenkomst”           

Matt Sanderson, politiek financieel advocaat

 Deze bedrijfs-PACs (Bacardi, Diageo, enz. LBW) dragen ook geld af aan andersoortige comités, ook wel bekend als  partijcomités (party committees) en partijleider-comités (leadership committees), de eerste is zoals het klinkt, een politieke partij, de tweede zijn PACs die vaak bestuurd worden door politici maar zij delen het geld weer uit aan kandidaten die aan hen zijn gelieerd. Deze PACs hebben weer hun eigen doneerplafonds, van $5000,00 tot $35.000,00 en per verkiezingsronde tot ongeveer een max van $47.000,00 

In de jaren 2017/2018 zijn bijvoorbeeld door Bacardi in beide verkiezingsrondes $1000 ($2000,00 in totaal) gedoneerd aan de republikeinse senator Marsha Blackburn uit Tennessee. In die twee jaren heeft Bacardi ook nog eens $5000,00 gedoneerd aan een ander soort PAC, de National Republican Senatorial Committee (NRSC). Deze NRSC maakte vervolgens een maximum bedrag van $47.500,00 over aan Marsha Blackburn in dezelfde verkiezingsronde.

Terwijl de geldstromen lastig te volgen zijn, is het doel simpel: ‘Zij (de bedrijven) proberen meestal een relatie op te bouwen met verschillende congresleden die hun bedrijfsplannen steunen’, zegt Sanderson. ‘Zorg dat je op iemands radar komt. Ga voor z’n neus staan bij een bijeenkomst’.

Bij wet zijn politieke giften goed gedocumenteerd en zeer toegankelijk voor iedereen via de database (https://www.fec.gov/  ) van de FEC (Federal Election Commission ), het landelijk verkiezingscomité. NeatPour heeft eerst de politieke donaties van werknemers van drankenconcerns onder de loep genomen. Uit deze cijfers waren ze in staat om zes verschillende bedrijfs-PACs te herkennen.

NeatPour editor Ben Mintz: ‘Toen zijn we gaan kijken hoe deze bedrijven vervolgens hun geld spendeerden in de periode 1 januari 2016 tot aan eind mei 2020. Deze informatie haalden we uit het onderdeel Betalingen in de individuele tweejaarlijkse verslagen van deze PACs’. 

 

Opmerking:

Door gebruik te maken van verschillende zoekmachines kwamen er ietwat afwijkende resultaten naar boven. In de administratie (https://docquery.fec.gov/cgi-bin/fecimg/?201810159124786679) van Pernod Ricard stond bijvoorbeeld een donatie van $5000,00 aan de broer van vice-president Vice Pence  ‘Greg Pence Overwinning’ op 18 september 2018); terwijl we deze zelfde donatie niet terug konden vinden in de financiële papieren genaamd Greg Pence Overwinning. Na een gesprek met een vertegenwoordiger van de FEC heeft NeatPour besloten om met de cijfers te werken die ze konden vinden in de financiële verslagen van de werknemers-PACs.

In enkele gevallen waren de donaties geoormerkt als ‘in natura’ of ‘catering’. De uiteindelijke bestemming was dan over het algemeen gelinkt aan de donatie van een product of bedrijf. Vaak werden deze bijdragen geregistreerd als betalingen aan slijterijen of cafés. Veel van de financiële verslagen waren aparte memo’s; hierin vermelden Diageo en Sazerac Co dan de uiteindelijke PACs. Ben Mintz: ‘Bij het ter perse gaan van dit verhaal hadden we nog geen reactie van de FEC hierop binnen. We hebben deze transacties voorlopig maar in het mapje ‘geen categorie’ of ‘onduidelijk’ gestopt’.     

Sommige politici sturen verschillende PACs aan. Ben: ‘Om verwarring te voorkomen hebben we een lijst gemaakt van politici met daaronder deze PACs. In die gevallen waar de staat vermeld staat, verwijzen we naar de staat waar het geld naar toe is gegaan, niet naar het administratieve adres van de PAC. Waar mogelijk hebben we ook nog de bijnaam van de politici vermeld: bijvoorbeeld ‘Charles Ellis Schumer’ (senior senator van de Democratische Partij voor de staat New York) staat ook vermeld als ‘Chuck Schumer’.’  

In de stemming komen

De zes bedrijfs-PACS samen maakten $1.275.852,47 over aan politieke PACs in de periode 1 januari 2015 tot 31 mei 2020 volgens verslagen van de FEC. Dat is een gemiddelde donatie van $212.642,00 per bedrijfs-PAC over de periode van vijf en een half jaar oschoon het gemiddelde veel lager is dan $176,314.

Diageo was de grootste donateur met een totaalbedrag van $400.232,81 en een gemiddelde van $72.769,00 per jaar. Pernod sloot de rij met $89.200,00 en kwam hiermee uit op een jaargemiddelde van $16.218,00.

Over het algemeen gaan de meeste giften richting Republikeinse Partij. Uitzondering hierop is Diageo die vasthoudt aan een gelijke verdeling. Mintz: ‘Zelfs wanneer we het mapje ‘geen categorie’ toevoegen blijft Diageo toch op die 50/50’. Bij de overige vijf concerns zien we een meerderheid van de giften (verhouding 2:1) naar de PACs gaan die gelieerd zijn aan de Republikeinen.  

Wat ook opviel was de categorie ‘onafhankelijke donaties’, die in totaal $67.500,00 voor DISCUS (Distilled Spirits Council of the US, een industrie-lobbygroep voor distilleerderijen)  op tafel wist te krijgen. DISCUSS maakte zich onlangs nog hard om belastingverlaging voor de kleinere (craft) distillers er door te krijgen. Ook om distilleerderijen toe te staan om over te gaan op het produceren van hand sanitizers en tevens om een eind te maken aan de straftarieven op Amerikaanse Whiskey.    

Meer dan 85% van de kandidaten die fondsen ontvangen zijn betrokkenen. Nu en dan resulteert dit in een averechts effect voor de concerns. Nu waren er PACs die aangestuurd werden door Democraat Joe Crowley van de staat New York. Er was een bedrag van  $11.600,00 opgehaald van Sazerac en Diageo samen toen voormalig barvrouw Alexandria Ocasio-Cortez (jongste Democratische vrouw (29)  in het Amerikaanse Congres) hem met veel succes had uitgedaagd in de Democratische voorverkiezingen.

Bourbon en PACs

Whiskey is het vlaggenschip van de Amerikaanse alcohol industrie. Het is dus geen verrassing dat kandidaten en politieke actiecomités uit Kentucky, het mekka van bourbon whiskey,  het bedrag van $262.000,00 ontvingen gedurende ons vijf jaar durende onderzoek. Het bedrag werd allen maar overtroffen door landelijk werkende PACs die tot een bedrag kwamen van $277.100,00.

Florida en Californië stonden bovenaan en haalden respectievelijk $74.000,00 en $71.000,00 op. Bacardi was de grootste donateur in Florida. Het leek dat het politieke actiecomité met name gefocust was op politici die bezig waren met Cuba-gerelateerde onderwerpen. 

De Maagdeneilanden, in het bijzonder lagerhuislid Stacey Plaskett, haalden zo’n $17.500,00 binnen.

_{TOTAL PAC DONATIONS BY STATE}

Total donations 2015-June 1, 2020 from PAC’s controlled by Bacardi, Beam-Suntory, Brown Forman, Diageo, Pernod Ricard, & Sazerac Co. Nationally Targeted PAC’s are represented as ‘DC’ Mapping software would not allow representation of Puerto Rico ($6500) or Virgin Islands ($17,074). Kijk voor de interactieve kaart in de originele tekst.

Democraat John Yarmuth uit de Bluegrass State (Kentucky) en voorzitter van de machtige Budget Committee, kreeg zo’n slordige $69.000,00 toebedeeld. Collega Kentuckian, de Republikein Mitch McConnell, leider van meerderheid in de Senaat, kwam op een goede tweede plaats met $68.000,00 van eigenlijk alle 6 grote bedrijven-PACs. Lobbygroep DISCUS kreeg bijna net zoveel: $67.500,00. 

Andere belangrijke namen op de lijst waren Wasserman Schultz (D-FL, $6000),  Schumer (D-NY, $9000), Cedric Richmond (D-LA, $12.850), Sanchez (D-CA, $18.664), Marco Rubio (R-FL, $ 10.000), Darrel Issa (R-CA, $4500), Ted Cruz (R-TX, $4500), Kevin McCarthy (R-CA, $21.000), Mike Crapo (R-ID, $15.496), Matt Gaetz (R-FL, $1000), and Thom Tillis (R-NC, $4371).

In het originele artikel van Ben Mintz (scroll down !) zien we uitgesplitste lijsten van de afzonderlijke PAC-betalingen. The tabellen zijn interactief dus je kunt op deze manier zoeken en sorteren.